Li werd uitgebuit in een massagesalon
Li werd onder valse voorwendselen van China naar Nederland gebracht. Ze werd uitgebuit in een massagesalon in Groningen. Zelfs nu ze van haar uitbuiter af is, is ze niet vrij. Lees hier haar verhaal en het verhaal van veel andere Chinese vrouwen in Nederland.
Ze liet haar gezin van vier kinderen in China achter, toen Li in het vliegtuig naar Nederland stapte. Ze was gescheiden, haar supermarktje ging failliet en ze wist niet meer hoe ze haar gezin moest onderhouden. Vijf jaar geleden ontmoette ze een vriendelijke vrouw die haar vertelde dat ze in Nederland voor het bedrijf van haar broer kon werken. In Nederland zou ze 12.000 Chinese yen per maand verdienen door schoon te maken en koffie te schenken in zijn casino, massagesalon en kapsalon. Dat is ongeveer 1.530 euro, een prachtig loon voor Li. Binnen een week waren de tickets en het visum door de vriendelijke vrouw geregeld, en zat Li op een vlucht naar Nederland. Om de kosten te vergoeden, moest ze via haar ex-man wel eerst 140.000 Chinese yen (17.822 euro) lenen. Maar dat zou ze terug kunnen verdienen met poetsen en kopjes koffie.
Paspoort afgeven
“Ik kwam hier aan, kende niemand en sprak geen woord Nederlands of Engels. De broer van de vriendelijke vrouw kwam mij ophalen in Amsterdam. Ik heb geen van de bedrijven waar zij het over had gezien, maar werd meteen door hem naar zijn massagesalon in Groningen gereden. Onderweg vroeg hij me om mijn paspoort en Chinese ID-kaart. Hij vertelde me dat ik problemen zou krijgen als de politie zou zien dat ik hier illegaal verbleef. Ik begreep het niet, maar luisterde maar naar hem en gaf hem mijn papieren. Hij zou ze veilig voor me bewaren. Ik had me er wel over verbaasd dat alles binnen een week al was geregeld – maar wat wist ik er nu van. Ik ben analfabeet en kon niet eens lezen.”
Slapen op de massagetafel
“Eenmaal in Groningen zou ik in zijn massagesalon werken. Daar bleek helemaal geen werk te zijn. Er werd geen koffie geschonken en er was niet veel schoon te maken. Er klopte gewoon niets van dat verhaal. Ik mocht ’s nachts op de bank of een massagetafel blijven slapen, maar overdag moest ik de salon uit. Ik raakte in paniek, omdat ik toch geld moest verdienen. Leer maar masseren, zei mijn baas. Dat was nooit de bedoeling geweest, maar ik had niet echt een andere keus.”
“Dus leerde ik masseren. Maar dat betekende niet dat mijn situatie veel beter werd. Mijn baas zei dat mijn toeristenvisum van twee weken was verlopen, en dat de politie mij dus niet moest zien in de salon. Ik kon overdag niet werken, alleen ’s avonds als de salon officieel dicht was. En dus zwierf ik overdag op straat, in de hoop dat er ’s avonds een massageklant voor me zou zijn.”
De straat is duur
“De meeste masseuses werkten zwart. Omdat ik geen verblijfsvergunning had, kreeg ik 14 euro per uur, terwijl de anderen 17 euro per uur kregen. Ook kregen de anderen een kamertje om te verblijven, maar ik niet. Ik kreeg vaak maar één klant per avond, en werd alleen voor die klant betaald. Dan verdiende ik dus maar 14 euro op een dag. Een dag overleven op straat is duur. Je moet namelijk ook je eten en drinken buitenshuis kopen. Ik hield dan ook niks over om mijn schuld terug te kunnen betalen.”
Ziek
“In de winter was het heel koud. Zowel in de salon, zonder dekens, als buiten op straat. Ik werd ziek op straat, maar dat kon mijn baas niks schelen. Hij haalde zijn schouders op en zei dat ik maar een jas moest regelen. Ik vroeg regelmatig of ik mijn paspoort terug mocht, omdat ik dat nodig zou hebben als ik geld wilde overmaken naar China, maar dat verzoek ontweek hij altijd. Het zou in zijn huis in Amsterdam liggen, en hij vergat het altijd mee te nemen. Ook zei hij dat hij geld mee zou kunnen nemen naar China om het daar af te geven. Ik kon natuurlijk helemaal niks sparen op deze manier.”
Babymelkpoeder
“Naast weinig verdienen en op straat zwerven, werd ik ook veel gepest door de baas, zijn vrouw, en een collega die ook zwart werkte. Overdag mocht ik op een gegeven moment iets bijverdienen door babymelkpoeder voor hen in te slaan. Daar is veel vraag naar in China. Voor elke verpakking kreeg ik een euro. Toen er een pak kwijt raakte, zeiden ze dat ik het had gestolen. Alles wat verkeerd ging, werd mijn schuld. Ik voelde me heel alleen en machteloos. Ik kon dus alleen babymelkpoeder verzamelen en heel soms ’s avonds een klant masseren.”
“Ik hield niet van het masseren, maar ik moest wel. Er werd in onze salon ook extra service geboden, zeg maar. Dat gebeurt heel veel in Chinese massagesalons. Ik betrapte zelfs de vrouw van mijn baas een keer, toen ik een handdoek bij haar haalde. Ze had haar kleren uit bij een klant, en vond het heel vervelend dat ik dat zag. Ik kreeg ook weleens vieze mannen als klant. Ze wilden mij ook aanraken tegen mijn wil. Mijn baas werd boos als ik dat weigerde. Hij zei dat we klantvriendelijk moesten zijn en dat hij zijn klanten wilde behouden. Extra service hoort er dan gewoon bij. Maar echt duidelijke afspraken werden er nooit over gemaakt.”
Onderduiken
“Ik had eens een oude vieze man die niet eens gemasseerd wilde worden. Hij trok meteen al zijn kleren uit en vond dat ik mijn kleren ook uit moest doen. Hem stuurde ik dan door naar een collega die dit wel wilde. De baas was altijd kwaad op me. Zeker als ik de extra service afwees. Op een gegeven moment kwam de politie langs in de salon, waar ze mijn foto aan mijn collega’s lieten zien. Ze vroegen of ze mij kenden. Dat ontkenden ze allemaal, terwijl ik daar jaren had gezeten. Ik ben toen een tijdje ondergedoken in een andere stad, bij een kennis."
Naar de politie
“Via diezelfde vriendin leerde ik een Nederlandse advocate kennen, een klant van mijn vriendin. Van haar hoorde ik dat het strafbaar is wat mij gebeurde. Ik was eerst nog te loyaal naar mijn baas, omdat hij me toch hierheen had gehaald en ik in de salon mocht slapen, maarik trok het niet meer. Met deze advocate ben ik naar de politie gegaan en heb daar alles verteld.”
Schaamte
“Ik werd opgenomen in een opvang en kreeg hulp van het Leger des Heils. Inmiddels woon ik samen met mijn vriend. Toch is mijn probleem niet opgelost. Ik ben nog steeds illegaal en mijn zaak is geseponeerd. Hoewel ik inmiddels een nieuw Chinees paspoort heb, is het voor mij geen optie om terug te gaan naar China. Ik ben hier nu gewend, ik kan mijn familie niet meer onder ogen komen. Maar bovenal wil ik dat deze man, die zo’n misbruik heeft gemaakt van mijn kwetsbaarheid, ervoor wordt gestraft."